شعر ۲۹، کتاب زیرین | خوان خلمن

پرندگانِ بوسه‌هایمان مرده نیستند
بوسه‌ها مرده‌اند
در نسیان سبز
پرندگان پر می‌کشند‌.

هراسم را به دوردستان می‌فرستم
به زیر گذشته
که می‌سوزد
بی‌صدا چون خورشید.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

برگشت به بالای صفحه