شعر ۲۲، کتاب زیرین | خوان خلمن

شب‌هنگام
زهدانت ستارگان را متوقف می‌کند
چنان زمین نفس می‌کشد
زمین است
رحم‌ات

در بذر زهدانت
پرندگانی پرواز می‌کنند‌
که آواز می‌خوانند
در آن‌چه خواهد آمد.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

برگشت به بالای صفحه