شعر ۲۱، کتاب زیرین | خوان خلمن

صدایت را در پنجره‌ام شنیدم
پنجره‌ام بر صدای تو نمی‌گشاید
پنجره‌ام شاید بر جهان گشاده می‌شود
پس صدایت چگونه می‌آید؟

پرنده‌ا‌ی برفی‌
چون بذری
در نجوای خورشید.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

برگشت به بالای صفحه